Jun 10, 2017 - Kinezjologia edukacyjna Dennison ćwiczenia dla dzieci. Cwiczenia usprawniające działanie mózgu. kinezjologia edukacyjna 23 - PWN IWS XX English Deutsch Français Español Português Italiano Român Nederlands Latina Dansk Svenska Norsk Magyar Bahasa Indonesia Türkçe Suomi Latvian Lithuanian český русский български العربية Unknown kinezjologia edukacyjna 10 - PWN IWS XX English Deutsch Français Español Português Italiano Român Nederlands Latina Dansk Svenska Norsk Magyar Bahasa Indonesia Türkçe Suomi Latvian Lithuanian český русский български العربية Unknown P . Dennison. Kinezjologia Edukacyjna wykorzystuje proste do wykonania przez osoby w każdym wieku, ćwiczenia Gimnastyki Mózgu®, które aktywizują wszystkie części mózgu aby najefektywniej opanować wybraną umiejętność. Aby to było możliwe trzeba w proces uczenia się zaangażować całe ciało a to właśnie umożliwia wykonywanie Jak to się dzieje, że opracowane ćwiczenia przez Paula Dennisona są w stanie w dużym stopniu poprawić pracę mózgu? Dla wielu osób takie stwierdzenie jest absolutnym zaskoczeniem. Otóż nasz mózg bardzo precyzyjnie współpracuje z ciałem. Przez impulsy w układzie nerwowym informacja dociera do wszystkich zakątków organizmu. Dennison. Obecnie Kinezjologia jest szeroko znana i stosowana w ponad 80 krajach świata. 2. Kinezjologia a specyficzne trudności szkolne Każdy uczeń ma niezwykły wewnętrzny potencjał, może i powinien odnosić sukcesy szkolne, ale jak pokazuje życie (praktyka) nie zawsze tak jest. Przyczyny, które mogły doprowadzić do zaburzenia Niamh P. Joyce. “When I relocated to Australia in 2011, Paula was the recruiter who enabled my onboarding and hiring by my employer then. Through out the whole process, her professionalism never waned, she communicated frequently with me, (from the other side of the world I might add!!) and on arrival in Perth, she made a point of meeting me Kinezjologia edukacyjna Dennisona Kinezjologia edukacyjna małżeństwa Paula i Gail Denisonów wykorzystuje powiązanie miedzy zorganizowanymi ruchami ciała a pracą mózgu. Ustalili to irlandzcy uczeni a pracę opublikowali w tygodniku medycznym Lancet kierując “gimnastykę mózgu” na początku tylko dyslektyków… kontakt. kinezjologia edukacyjna, e-mail: ania@kinezjologia.com.pl. strona główna kinezjologia oferta profil dominacji mózgu integracja odruchów o mnie metoda dennisona paul dennison cele i grupa docelowa certyfikaty kursy i szkolenia galeria linki kontakt szkolenia biznesowe. Metoda Paula Dennisona (Kinezjologia Edukacyjna) Kinezjologia edukacyjna, to praktyczny i dynamiczny system, który posługuje się prostymi ruchami ciała dla zintegrowania funkcji mózgu. Dużą atrakcją tej metody jest jej wyjątkowa łatwość i użyteczność. 9Dxxxq. PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji * - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów. Metoda Dennisona (czyii kinezjologia edukacyjna) to uczenie metodami aktywizującymi włączania naturalnych mechanizmów integracji umysłu i ciała poprzez specjalnie zorganizowane ruchy. Kinezjologia edukacyjna staje się coraz bardziej popularna w terapii dzieci mających trudności w nauce, stosuje się również w pracy z dziećmi niepełnosprawnymi. To uniwersalna metoda pozwalająca lepiej: pokonywać stresy i napięcia wynikające z trudności życia codziennego komunikować się z innymi ludźmi, uczyć się i zdawać egzaminy, przezwyciężać trudności związane z dysleksją, dysgrafią i dysortografią, zrozumieć procesy neurofizjologiczne i ich rolę w procesie uczenia się. Z greckiego "kinesis" oznacza ruch, "logos" - nauka, a więc jest to nauka o ruchu, o tym jak rozwija się dziecko i dorosła osoba, gdy wykorzystuje ruch. Kinezjologia edukacyjna zajmuje się ruchami bardzo specyficznymi, takimi, których wykonanie aktywizuje i stymuluje odpowiednie obszary mózgu, powodujące zwiększanie ilości połączeń nerwowych między prawą i lewą półkulą, dzięki czemu poprawia się jakość pracy mózgu jako całości. Paul Dennison (amerykański pedagog) opracował metodę mającą na celu zintegrowanie pracy mózgu. Jego zdaniem, wiele problemów intelektualnych i emocjonalnych w życiu człowieka wynika ze złego współdziałania obu półkul mózgowych i z braku integracji między nimi. Aby człowiek miał pełny obraz otaczającego go świata niezbędna jest integracja prawej i lewej półkuli mózgowej, bo mózg jest narządem symetrycznym, a każda półkula ma inne zadania. Prawa półkula mózgu jest to półkula odpowiedzialna za uczucia, prawdziwe wielowymiarowe uczenie się, ogólny ogląd, percepcję przestrzeni, pamięć długotrwałą, intencje - czyli jest ona twórcza, emocjonalna, postrzegająca całość. Lewa półkula mózgowa (u osób praworęcznych) odpowiada zaś za: myśli, analizę, przypisywanie faktów, widzenie szczegółów, percepcję czasu, kontrolę nad słowem, porozumiewanie się werbalne, pamięć krótką- czyli jest ona logiczna i postrzega poszczególne elementy: Dzięki harmonijnej współpracy obu półkul mózgowych dzieci jak i dorośli z łatwością przyswajają sobie nową wiedzę, umiejętności. Brak równowagi między pracą obu półkul mózgowych zdaniem Dennisona, prowadzi do powstawania różnego rodzaju zakłóceń. Dziecko może mieć problemy np.: w nauce czytania i pisania, z koncentracją uwagi, wyrażaniem własnych emocji. Paul Dennison twierdzi, że powstałe zaburzenia ("blokady") można zlikwidować właśnie poprzez ruch. Proponuje on ćwiczenia bardzo łatwe i bezpieczne, które prowadzą do integracji obu półkul mózgu, czego efektem może być np.: płynne czytanie lub poprawa koncentracji uwagi dziecka na własnych ruchach i działaniu. Gimnastykę mózgu powinni stosować właściwie wszyscy, gdyż daje ona harmonijną współpracę między lewą i prawą półkulą mózgową. Szczególne jednak znaczenie gimnastyka mózgu posiada dla tych, u których współdziałanie obu półkul mózgowych jest zakłócone lub niepełne, czyli u dyslektyków, dysortografików, dzieci nadpobudliwych mających problemy z uczeniem się. Wprowadzenie elementów kinezjologii edukacyjnej, w tym "gimnastyki mózgu", w naszej codziennej pracy z uczniami pozwoli nam na: zwiększenie efektywności uczenia, wykorzystując zdolności i umiejętności każdego ucznia, likwidowanie przeszkód spowalniających proces przyswajania języka takich jak: stres, zmęczenie, problemy z koncentracją, poprawienie efektywności pracy z uczniami, którzy mają trudności szkolne związane z dysleksją i dysgrafią , usprawnienie koordynacji psychoruchowej oraz pamięci i koncentracji, określenie tzw. profilu dominującego (słuchowcy, wzrokowcy, kinestetycy ) i dostosowanie najefektywniejszych techniki nauczania do ich indywidualnych potrzeb. Ćwiczenia gimnastyka mózgu- zostały stworzone po to by stymulować, wyzwalać oraz relaksować, a ich głównym zadaniem jest usunięcie blokad, które są przyczyną licznych niepowodzeń szkolnych. Aby lepiej zrozumieć ćwiczenia ruchowe kinezjologii edukacyjnej należy pamiętać, że mózg dzielimy na lewą prawą, półkulę (wymiar lateralizacji), pień mózgu oraz płat czołowy (wymiar koncentracji), korę mózgową i system limbiczny (wymiar stabilności). Lewa półkula pracuje, gdy aktywna jest prawa część ciała, natomiast prawa półkula odpowiada za lewą stronę ciała. Denison po raz pierwszy zdefiniował pole środkowe jako przestrzeń , w której w" rzeczywistości lewa i prawa strona zachodzą na siebie. Lateralizacja jest to zdolność przekraczania linii środka, pracy w polu środkowym i przebiegu procesu linijnego od prawej do lewej strony lub od lewej do prawej, co stanowi podstawę powodzenia szkolnego. Niemożność przekroczenia linii środka utrudnia proces uczenia się i jest przyczyną dysleksji. Koncentracja jest umiejętnością wzajemnej współpracy pomiędzy płatami czołowymi i potylicznymi (przekraczania linii środka). Dzieci nie potrafiące skoncentrować swej uwagi odbierane są jako niezważające, nadpobudliwe czy opóźnione. Stabilność jest to zdolność przekraczania linii oddzielającej część mózgu odpowiedzialnego za nasze emocje i abstrakcyjne myślenie. Wiadomym jest, że pełne opanowanie materiału związane jest z jego zrozumieniem, "poczuciem". Niezdolność do gromadzenia, łączenia w logiczną całość, jest skutkiem irracjonalnego strachu , uchylania się od odpowiedzi, braku umiejętności wyrażania emocji. Ćwiczenia relaksujące przygotowują ucznia do sprzedawania swojej wiedzy bez blokujących negatywnych emocji. Poniżej prezentuję wybrane ćwiczenia , które z powodzeniem mogą być stosowane w każdym czasie zajęć lekcyjnych, rewalidacyjno- wychowawczych czy świetlicowych. Mogą stanowić doskonałą gimnastykę śródlekcyjną , wprowadzenie do zajęć bądź pełnić funkcję ćwiczeń gimnastycznych. I Ćwiczenia na przekraczanie linii środkowej – mają one uruchomić obie półkule mózgowe: poprawiają: wymowę, pisownię, umiejętności słuchania, czytanie i rozumienie; polepszają koordynację L-P strona ciała, poprawiają oddychanie i gibkość ciała, wzmacniają zmysł wzroku i słuchu. "Ruchy naprzemienne" Stosując to ćwiczenie osiąga się poprawę wymowy, pisowni, umiejętności słuchania, czytania i rozumienia. Sprawniej przychodzi uczenie się na pamięć i powtarzanie. Poprawie ulega koordynacja między lewą i prawą stroną ciała, oddychanie, gibkość, wzmacniają się zmysły wzroku i słuchu. Ćwiczenia polegają na jednoczesnym wymachu ręką i przeciwną do niej nogą co aktywizuje obie półkule mózgowe do jednoczesnej pracy. Np.: podskoki naprzemienne raz na jednej nodze raz na drugiej, dotykanie lewym łokciem prawego kolana i odwrotnie, dotykanie na przemian rękami przeciwległych kolan, klepnięcie, sięganie prawą ręką uniesionej z tyłu lewej stopy... "Leniwe ósemki" Ćwiczenie to poprawia koordynację pracy narządu wzroku i poprawia ruchliwość gałek. Poprawia umiejętności szkolne w zakresie czytania, rozumienia, pamięci długotrwałej, rozróżniania i rozumienia symboli. Poprawia ostrość postrzegania, wzmacnia stabilność, koordynację i równowagę ciała oraz koncentrację . Znak ósemki rysuj tak, aby punkt przecięcia linii znajdował się na wysokości wzroku. Rysuj "leniwą ósemkę" (znak nieskończoności) po tej samej linii w pozycji stojącej lub siedzącej, ręka wyciągniętą do przodu, zgiętą w stawie łokciowym, kciuk uniesiony do góry, oczy patrzą za kciukiem, głowa nieruchoma. Zacząć należy lewą ręką, ale w którymkolwiek miejscu, ważne by ręka poruszała się w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara: w górę i dookoła zataczając pętlę. Następnie z punktu znajdującego się na wysokości pasa, tym razem zgodnie z ruchem wskazówek zegara, zakreśl pętlę w górę i dookoła. Ćwiczenie to wykonuj 3 - 5 razy, raz prawą ręką, raz lewą ręką, a potem dwoma rękami. Ręce wtedy są połączone ze sobą na poziomie kciuków. "Rysowanie oburącz" Ćwiczenie to poprawia orientację w przestrzeni, zdolność określania kierunków,poprawia koordynację wzrokowo-ruchową, wzrokowe rozróżnianie symboli, wpływa na poprawę wymowy, ułatwia zapamiętywanie. Rozpocznij od dowolnego bazgrania obydwoma rękoma naraz(np. w powietrzu przed sobą, palcami wskazującymi).Zaleca się stosowanie różnej wielkości obszarów do rysowania: od bardzo małych do coraz większych. Można rysować: kredą, farbami, kredkami, węglem,... Nauczyciel kładzie nacisk na proces rysowania a nie na rysunki. Zachęca ucznia do poruszania głową i oczyma, aby nie dopuścić do napięcia. Rysunki nie muszą mieć określonego zamierzonego kształtu. II Ćwiczenia wydłużające mają za zadanie przywrócić pierwotna długość mięśni i poprawić budowę ciała. Wpływają na rozwój umiejętności słuchania, mówienia, pisania, czytania. "Aktywna ręka" Ćwiczenie rozciąga mięśnie górne klatki piersiowej, ważne przy pisaniu i posługiwaniu się różnymi przyrządami. Jego stosowanie wpływa na rozwój umiejętności wysławiania się, ekspresji i zdolności językowych. Poprawia koordynację wzrokowo-ruchową i wpływa na podniesienie jakości pisma. Podnosi umiejętność skupiania uwagi , koncentracji. * Zwieszone po bokach ciała ramiona pozostają luźne. Dopuszczalne są 4 pozycje: 1) ręka odchylona daleko za głowę;2)ręka przed głową;3) ramię dotykające ucha;4) ręka w bok od głowy. Unieś do góry wyprostowane ramię w jednej z 4 pozycji. Zrób łagodny wdech przez usta uformowane w "Ryjek". Równocześnie pobudzaj mięśnie wyprostowanej ręki odpychając ją w różnych kierunkach : w przód, tył do siebie i od siebie. Przy każdej pozycji należy pamiętać ó głębokim wdechu: wydech natomiast wydłuż odliczając w pamięci do 8 lub więcej. III Ćwiczenia energetyzujące -mają na celu ułatwienie przepływu energii elektromagnetycznej przez ludzkie ciało. Pomagają one przywrócić prawidłowe połączenia między ciałem a mózgiem. "Picie wody" Ludzkie ciało składa się w 213 części z wody. Wszelkie procesy elektryczne i chemiczne zachodzące w mózgu i centralnym systemie nerwowym zależne są od dobrego przewodnictwa elektrycznego. Regularne jej picie utrzymuje ciało nawodnionym i pracującym z optymalną efektywnością , wpływa na poprawę umiejętności szkolnych. Powoduje wzrost koncentracji, podnosi poziom energii, poprawia koordynację umysłową i fizyczną. Pozwól dziecku pić podczas zajęć wodę. Woda powinna mieć temperaturę pokojowa wchłania się wtedy najlepiej. "Punkty na myślenie" Ćwiczenie to pozwala na przesyłanie informacji z L półkuli do P części ciała i odwrotnie, zachowanie równowagi pomiędzy P i L stroną ciała. Pozytywnie działa elektrycznie i chemicznie. Zwiększa poziom energii. Jedną ręką masuj tkankę znajdującą się pod obojczykiem lewego i prawego mostka, podczas gdy druga ręka spoczywa na brzuchu, na wysokości pępka. Masuj te punkty przez około 20-30 s. Przez kilka kolejnych dni te punkty mogą być napięte, później ich pobudzenie będzie łatwiejsze. Ćwiczenie to można urozmaicić "motylkami na suficie) tj. malowaniem nosem ósemek- motylków na suficie. Głowa nie powinna być zbyt mocno odchylona do tyłu, należy ją utrzymać w takiej pozycji, by gardło pozostało najbardziej "otwarte". "Energetyczne ziewanie" Ziewanie jest naturalnym odruchem powodującym oddychanie całym ciałem oraz wzrost energii i jej cyrkulacji. Pomaga odzyskać rozluźnienie napięć głowy i szczęk. Odciąża mózg. Poprawia takie umiejętności szkolne jak: czytanie na głos, twórcze pisanie. Poprawia samopoczucie przed przemówieniami, koncertami, wystąpieniami publicznymi. Staw skroniowo- żuchwowy poczujesz pod palcami przy otwieraniu i zamykaniu szczęk. Opuszczaj powoli dolną szczękę udając, że ziewasz. Masując staw wydaj głęboki, relaksujący odgłos ziewania. Powtórz ćwiczenie 3-6 razy. Bibliografia: Mannaford C. : "Zmyślne ruchy, które doskonalą umysł", wyd. Medyk, Warszawa, 1995 Warszewski R. : "Jak wyleczyłem dziecko z dysleksji", wyd. TTP Gdańsk, 2002 A., : "O gimnastyce...tym razem mózgu" felieton : "Llider" nr4/2001; nr1/2002. "Kinezjologia edukacyjna wg. metody dr Paula Dennisona, film video,wyd. KINED, Warszawa 2002. Opracowała: WAGA JOLANTA Zespół Szkół Specjalnych "Górka" w Busku Zdroju Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych: X Zarejestruj się lub zaloguj, aby mieć pełny dostępdo serwisu edukacyjnego. zmiany@ największy w Polsce katalog szkół- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> (w zakładce "Nauka"). Publikacje nauczycieli Logowanie i rejestracja Czy wiesz, że... Rodzaje szkół Kontakt Wiadomości Reklama Dodaj szkołę Nauka Metoda Dennisona - Instytut Neurorozwoju i Sportu Gdańsk Metoda Dennisona Ludzki mózg jest niesamowicie złożonym organem, dzięki któremu ciało sprawnie może funkcjonować, a człowiek zdobywa nowe umiejętności i przyswaja informacje. Lewa półkula odpowiada za analizę, myślenie, dostrzeganie szczegółów i mowę, a prawa za orientację w przestrzeni, długotrwałą pamięć, uczucia, emocje. Tylko współpraca dwóch półkul gwarantuje optymalną sprawność umysłową, a Metoda Dennisona pozwala na budowanie powiązań nerwowych, dzięki którym uczymy się szybciej i efektywniej. Metoda Dennisona - co to jest? Metoda Dennisona, zwana także kinezjologią edukacyjną, opracowana została przez amerykańskiego pedagoga dr Paula Dennisona. Ma ona za zadanie usprawnić rozwój dziecka przez aktywizację połączeń nerwowych i zintegrowanie mózgu z ciałem. Jest stosowana w terapii osób z trudnościami w nauce, pomaga zmniejszyć stres i napięcie, zwiększa umiejętność komunikacji. Polecana jest w bardzo dzieciom i dorosłym z dysleksją, dysgrafią i dysortografią, a także dzieciom z dysfunkcjami związanymi z wadami rozwojowymi. Twórca metody twierdził, że problemy intelektualne i emocjonalne to efekt braku integracji półkul mózgowych, a zsynchronizowanie pracy obu półkul skutecznie zmniejsza problemy u wielu dzieci i dorosłych. Metoda P. Dennisona ma za zadanie zintegrować umysł i ciało za pomocą ruchów. Dennison założył, że nauka jest przyjemna i naturalna, ale ukryte w ciele blokady ją utrudniają. Jeśli zostaną usunięte za pomocą odpowiedniego treningu, przyswajanie wiedzy znowu stanie się sferą przynoszącą radość. Na czym polega terapia metodą Dennisona? Metoda Dennisona, zwana także kinezjologią Dennisona, związana jest z wykonywaniem ruchów, które zwiększają komunikację między półkulą lewą i prawą. Mogą to być ruchy naprzemienne kończyn górnych i dolnych, czyli na przykład dotykanie kolanem lewej nogi, prawego łokcia w pozycji siedzącej, leżącej lub stojącej. Osoby biorące udział w ćwiczeniach kinezjologii edukacyjnej namawia się także do wykonywania ósemek lub balansowania ciałem (np. kołyska) albo przeciwnie: do utrzymywania statycznych pozycji ciała, np. stojącej lub leżącej ze skrzyżowanymi nogami, rękami oraz z językiem dociskanym do podniebienia (tzw. pozycja Dennisona). Pozycja ta poprawia uwagę i słuchanie, efektywność uczenia się i reagowania, wycisza i zwiększa koncentrację, obniża poziom stresu, pozwala na kontrolowanie własnego zachowania. Pomocne są też ćwiczenia wydłużająco-rozciągające, które oddziałują przede wszystkim na mięśnie barków, ramion i szyi, stóp i łydek, a także energetyzujące (np. energetyczne ziewanie, masaż małżowin usznych). Efektem takich ćwiczeń będzie poprawa pisania, słuchania, czytania, zapamiętywania i rozumienia, lepsza koordynacja ruchowa. Z czasem osoba poddana terapii poczuje wzrost energii, nie będzie odwracała liter i cyfr podczas pisania i będzie płynniej czytać i pisać. Ćwiczenia wpływają też na motoryczne funkcje oczu i mięśni, poprawiają koncentrowanie uwagi, percepcję wzrokową, komunikację. Mogą pomóc osobom, które występują publicznie. Osoby biorące udział w terapii metodą Dennisona rysują też oburącz symetryczne obrazy. Polega to na tym, że w tym samym czasie lewa ręka rysuje figurę, a prawa ręka robi to samo, ale z lustrzanym odbiciem. Takie ćwiczenia fizyczne, uzupełniane są też o ucisk określonych struktur, by stymulować receptory znajdujące się w obrębie dużych naczyń krwionośnych. Ważne jest także picie dużej ilości wody bogatej w minerały, bo jest ona wykorzystywana przez organizm w procesach komórkowych. Zestawy ćwiczeń w kinezjologii są dobierane indywidualnie do potrzeb osoby z problemami i trzeba je wykonywać regularnie przez minimum 4 tygodnie. Taka terapia aktywuje mózg do przetwarzania i gromadzenia informacji. Metoda Dennisona - dla kogo? Metoda Dennisona zakłada, że stres hamuje procesy uczenia się i osłabia organizm, dlatego ma na celu wprowadzenie nawyku myślenia pozytywnego. Wszelkie ćwiczenia opracowane przez Dennisona mają usprawnić ciało, aktywować system nerwowy, rozładować stres a podnieść poziom energii życiowej. Pracując tą metodą, można usprawnić procesy pisania, czytania, mowy, rysowania i sprawność ruchową, ale poprawiają one także wzrok, słuch, pamięć, wpływają korzystnie na koncentrację i organizację, a nawet zwiększają uzdolnienia artystyczne. Ćwiczenia mogą więc wpłynąć na każdą osobę, która je wykonuje. Metoda Dennisona dla dorosłych Z zalet Metody Dennisona mogą skorzystać dorośli, przede wszystkim osoby starsze i cierpiące z powodu zaburzeń pamięci (np. z chorobą Alzheimera). Ćwiczenia te usprawnią między innymi procesy zapamiętywania. Metoda Dennisona dla dzieci Metoda Dennisona jest popularna wśród pedagogów, nauczycieli, logopedów i innych specjalistów pracujących z dziećmi. Wykorzystywana jest w szczególności w pracy z dziećmi z trudnościami w uczeniu się, np. z dysgrafią, dysleksją, dysgrafią, dyskalkulią, z dziećmi nadpobudliwymi ruchowo (ADHD), z zaburzeniami zachowania (agresja, lęki, nadpobudliwość, brak koncentracji). Z terapii korzystają też dzieci szkolne ze specjalnymi potrzebami rozwojowymi i edukacyjnymi (mózgowe porażenie dziecięce, autyzm, upośledzenie umysłowe). Kinezjologia edukacyjna Dennisona ze względu na swoje walory może być także stosowana podczas lekcji z dziećmi, które nie wykazują żadnych problemów w zachowaniu oraz nauce. Metoda Dennisona w przedszkolu Ponieważ kinezjologia edukacyjna P. Dennisona jest treningiem ciała i gimnastyką mózgu, świetnie sprawdza się w przypadku dzieci w wieku przedszkolnym w celu stymulacji ich rozwoju. Metoda Dennisona w przedszkolu może przyjąć formę radosnej zabawy w grupie, dzięki której pobudzone zostaną połączenia między dwoma półkulami. Będzie to z korzyścią nie tylko dla dzieci, które mają zaburzenia rozwojowe, ale także dla tych, które rozwijają się zupełnie prawidłowo. Kinezjologia edukacyjna, czyli metoda P. Denninsona, to specjalnie opracowany zestaw działań i ćwiczeń psychomotorycznych. Dzięki wykorzystaniu naturalnej potrzeby ruchu, możemy oddziaływać na nasz mózg. Innymi słowy, usprawniamy nasze ciało i aktywizujemy system nerwowy. Gimnastyka Mózgu, to nic innego jak wykorzystanie naturalnej potrzeby ruchu. Kinezjologia edukacyjna, może być wykorzystywana przez rodziców dzieci w każdym wieku. Główne zalety ćwiczeń, tą metodą, to: polepszenie koordynacji wzrokowo- ruchowej, doskonalenie i integracja połączeń lewej i prawej półkuli mózgu, lepsza motywacja do nauki, większy zakres pamięci, lepsza koncentracja. Problemy z pisaniem, czytaniem i liczeniem zdecydowanie zmniejszają się. Gimnastyka mózgu sprawia, że dzieci nie traktują uczenia się, jako kary. Poznawanie świata i zdobywanie wiedzy, staje się dla nich przyjemnością. Ćwiczenia z zakresu Gimnastyki Mózgu możemy wykonywać z naszymi dziećmi w domu, jako elementy zabawy. Wszystko powinno odbywać się w radosnej atmosferze, zachęcającej do ćwiczenia. Dlatego dla lepszego efektu możemy wykorzystać na przykład szarfy, kolorowe piłki, czy baloniki. Wtedy ćwiczenia z pewnością będą dla dzieci atrakcyjną zabawą, a nie przykrym obowiązkiem. Jednak wszystkie ćwiczenia, musimy wykonywać spokojnie, bez napięć i co najważniejsze prawidłowo oddychając. Pewnie wiele osób pamięta z dzieciństwa, jak kreśliło ręką znak ósemki w powietrzu, albo siedząc na podłodze sięgało po piłkę, wykonując skłon całej klatki piersiowej. Dotykanie łokciem przeciwległego kolona, czy krążenie szyją podczas wychowania fizycznego, to nic innego jak Gimnastyka Mózgu. Kinezjologia edukacyjna- przykłady ćwiczeń Ćwiczenia naprzemienne: Dziecko na przemian dotyka rękoma przeciwległych kolan. Prawą ręką, za plecami, sięga do lewej stopy i odwrotnie. Ruchy, te świetnie sprawdzają się, na przykład podczas porannej gimnastyki, przed odrabianiem lekcji w domu, czy sprawdzianem. Robiąc wygibasy przy okazji ćwiczymy mózg. Wykonujemy je około 5 razy. Leniwe ósemki: Lewą rękę wyciągamy przed siebie. Zaczynając od środka, na wysokości wzroku kreślimy lewym kciukiem znak ósemki. Leniwe ósemki rysujemy w stronę przeciwną do ruchu wskazówek zegara, poruszając ręką w lewą stronę i do góry. Powtarzamy, tę czynność kilka razy i następnie zmieniamy rękę. Rysowanie oburącz: Bawimy się w malarza i obiema rękami naraz wykonujemy ruchy, przypominające „bazgranie” po płótnie. Jednak nie zapominamy o poruszaniu głową i oczami, aby nie dopuścić do usztywnienia ciała. Słoń: Tym razem zamieniamy się w słonia! Lewe ucho, kładziemy na lewym ramieniu, tak aby ręka, stworzyła „trąbę słonia”. Nogi mamy ugięte w kolanach, a oczami wodzimy za poruszającą się ręką, która kreśli w powietrzu „leniwe ósemki” podobnie, jak w poprzednim ćwiczeniu. Potem zmieniamy strony i robimy, to samo. Krążenie szyją: Powolnym, delikatnym ruchem wykonujemy ruch głową, który polega na przenoszeniu jej od jednego do drugiego obojczyka. Ponadto broda powinna przylegać do ciała. Jest, to świetne ćwiczenie dla dzieci, które mają problemy z mową, zadaniami matematycznymi, równowagą, dlatego warto je wykonywać. Sięganie po piłkę: Po pierwsze siadamy na podłodze, nogi krzyżujemy. Następnie klatkę piersiową przechylamy do przodu, tak jakbyśmy chcieli sięgnąć po piłkę. Podczas skłonu wydychamy powietrze, a głową sięgamy do nóg. Aktywna ręka: Ramiona są rozluźnione. Wyprostowaną lewą rękę podnosimy do góry. Następnie prawą dłonią, łapiemy lewą rękę, między barkiem, a łokciem. Robimy wydech i w tym czasie lewą ręką stawiamy opór. Podczas wdechu liczymy do ośmiu. Po chwili zmieniamy ręce i wykonujemy wszystko od nowa, w czterech pozycjach, takich jak: ręka odchylona daleko za głowę, ręka przed głową, ramię dotyka ucha, ręka w bok. Kapturek myśliciela: To ćwiczenie doskonali zmysł słuchu oraz pamięć. Dlatego, warto je wykonywać, jak najczęściej. Za pomocą kciuka i palca wskazującego odchylamy delikatnie, do tyłu małżowinę uszną. Potem zaczynamy masować ucho, zaczynają od góry i kończąc na płatku ucha. Powtarzamy kilka razy. Kinezjologia edukacyjna, to... Podsumowując Gimnastyka Mózgu, to proste, ćwiczenia ruchowe, które mogą być wykorzystywane, jako elementy zabaw z dziećmi. Dzieci bawią się, relaksują, ponadto ćwiczą koncentrację, małą i dużą motorykę oraz pamięć. Metoda P. Denninsona, nie musi być wykonywania w szkole, w ośrodkach specjalistycznych, czy pod okiem pedagoga. Dlatego możemy ćwiczyć z dzieckiem w domu, tworzyć układy choreograficzne, śmiać się i odprężyć. Gimnastyka Mózgu, może być fajnym sposobem na pożyteczne spędzanie wolnego czasu.